Feest bij 1e lustrum nieuwe Vaste Burcht

Rossum - Woensdag 23 april jl. hebben personeel, vrijwilligers en bewoners van woon-zorgcentrum De Vaste Burcht het 5 jarig bestaan van de nieuwe Vaste Burcht gevierd. ’s Morgens was er in de grote zaal ontvangst met koffie en gebak en een officieel praatje van Bert van Kessel, voorzitter van het bestuur van Hervormde Stichting De Vaste Burcht, en ’s middags was er groot feest in de stijl van Toen. Tijdens het optreden van het Seniorenorkest Maas en Waal werden drankjes van Toen geserveerd, zoals boerenjongens, boerenmeisjes en bowl. Als afsluiting was er een maaltijd van Toen: een stamppotbuffet en ouderwetse toetjes na, zoals watergruwel oftewel krentjebrij, bitterkoekjespudding en griesmeel met vruchten en bessensap. Ook werd er gezongen, niet alleen uit het Liederentafelboek, maar ook voor vijf vrijwilligers die werden gehuldigd: Antoinette Fierant, meer dan 10 jaar officieel manusje van alles, (cliëntenraad, groepsverzorging, bingo en activiteiten) Adrie van der Sluijs en Hennie van Ommen, beiden meer dan 10 jaar organisator van zangmiddagen, hulp bij koken (lekkere toetjes van Toen) en activiteiten, Emmy Verhoeven voor bloemschikken, hulp bij bingo en groepsverzorging en tenslotte Annie van Meurs, meer dan twintig jaar als bestuurslid betrokken bij het wel en wee van De Vaste Burcht.

Afgelopen zaterdag werd het feest voortgezet in dorpshuis De Parel voor alle medewerkers, personeel en vrijwilligers en hun partners. "Omdat", zegt directeur A. Bongaerts, "deze mensen bij elk feest in het centrum moeten opdraven en hard werken. Volgens een landelijk onderzoek naar tevredenheid over het werken in verzorgingshuizen en verpleeghuizen scoort De Vaste Burcht royaal boven het gemiddelde en zeer goed. Ziek-teverzuim en verloop liggen weer ver beneden het landelijk gemiddelde, alles bij elkaar genoeg reden om medewerkers van voor en achter de schermen eens flink te onthalen".

Nieuwe woonvorm

"In 1986 was het de vraag of er nog wel een Vaste Burcht in Rossum zou blijven om dat dit dorp te klein zou zijn voor een zelfstandig verzorgingstehuis", begon Bongaerts haar speech," door goede samenwerking onder partijen is er toch een

woon-zorgcentrum gekomen met een totaal nieuwe woonvorm. Voor ieder is er een royaal appartement, waar de bewoners zo zelfstandig mogelijk kunnen blijven wonen met behoud van eigen inkomen en waar ze alleen betalen voor datgene waarvan ze

gebruik maken. Er zijn nog zes bewoners die in De Vaste Burcht hebben gewoond en de tijdelijke verhuizing naar Rosmalen hebben meegemaakt. Zij hebben een grote overgang meegemaakt, evenals de vrijwilligers en het personeel die ik bewonder om hun vermogen tot aanpassing en improvisatie."

Bongaerts, die in 1999 het stokje van Solkema overnam (hij was de derde directeur na Alkema, mevrouw Kuipers en interimdirecteur Van Dijk), maakte van de gelegenheid gebruik om haar waardering uit te spreken voor de hoofden verzorging als Jolande de Jong, later Heleen Struyk, bijgestaan door Hilde Jansen. Een speciale dank ging uit naar Marijke de Graaff, coordinator van de vrijwilligers.

Langstzittende, langstverzorgende en langsthelpende

Rossum - Mevrouw Riek Gubbels-van Heel, 90 jaar en zeer helder van geest, herinnert zich de overgang nog goed. Zij is de langstzittende bewoonster in De Vaste Burcht; in februari dit jaar was dit 12,5 jaar. Toen werd ze verrast door de verzorgsters met een bloemetje. "Ik kwam hier op mijn trouwdag 27 juni," memoreert ze, "en was al meer dan dertig jaar weduwe. Ik stond 6 jaar ingeschreven, voordat ik in het bejaardenhuis een eenpersoonskamer kreeg". Ze nam zitting in de cliëntenraad, toen nog de bewonerscommissie geheten.

Het zelfstandig wonen in het nieuwe woonzorgcentrum is voor haar door haar voorschrijdende ziekte - ze zit nu in een rolstoel - misschien minder gemoedelijk, maar wel een uitkomst.

Volgens Anneke van Sonsbeek, met 30 dienstjaren in De Vaste Burcht de langstverzorgende, was de overgang naar een

bejaardenwoning daarom voor mevrouw Gubbels niet pijnlijk. "Als je zover bent kies je uiteindelijk voor de veiligheid van hier wonen. Ook voor de kinderen, waarbij ze nu in de buurt zit, is het minder belastend, dan toen ze nog in Vught woonde. Nu kan ze in haar appartement eten, koffie drinken en bezoek ontvangen." Volgens haar was de grootste overgang van de oude naar de nieuwe Burcht eigenlijk op financieel gebied.

Mevrouw Gubbels beaamt dat: "Vroeger kwam er een vrouwke langs de deur met koffie en thee en dat kostte niets. In het nieuwe centrum was geen keuken meer en de bewoners moesten opeens alles zelf betalen".

Antoinette Fierant, 10 jaar officieel vrijwilligster maar al sinds mensenheugenis het manusje van alles in De Vaste Burcht, herinnert zich het tumult nog goed op de informatie-avond voor de bewoners. "Ze kregen in de oude Vaste Burcht zakgeld, want hun inkomen moesten ze afdragen. Hoe moet dat nu? was de grote vraag. Nu zijn we vijf jaar verder en gaat alles goed".