Gijsbert Smit:  een geïnspireerde wereldburger

 ”Ik heb moeite met die subsidies,” begint Gijsbert Smit, terwijl hij de raadsstukken van de aankomende commissievergaderingen terzijde schuift. ”Je moet tot een eerlijke verdeling komen, maar alle aanvragers hebben hun redenen om meer te krijgen dan een ander. De vraag is wat is fair en wat niet?”

Zijn vraag is niet echt een onderwerp, dat wij in gedachten hebben voor hem. Hij staat op de lijst van Stichting Kunstmin als een van de kunstenaars  die de deuren van hun ateliers hebben opengezet voor de expositie Kunst, Kiezel en Klei van afgelopen weekenden. Smit (47) exposeerde in Nederhemert, niet in zijn eigen atelier. Die staat in Wamel, maar dat ligt buiten de route.  Als bekend Rossums kunstenaar was hij gevraagd om mee te doen en kreeg in Nederhemert een plaatsje. Zo zat dat.

In onze serie ‘Portretten’ praten we verder met hem. Niet over  zijn dilemma over de subsidies, of andere politieke kwesties, maar over zijn leven in de Rossumse gemeenschap.

 Je bent Beeldend kunstenaar van beroep. Als beste jongetje van de klas en een diploma Gymnasium Beta niet echt een te verwachten keuze.

 Het was ook  een heel moeilijke keuze. Ik heb een jaar Geschiedenis gedaan, maar wilde dat eigenlijk helemaal niet en heb vervolgens grondig de mogelijkheden onderzocht. Ik bouwde decors voor studenten theatergroepen en  zo  kwam ik bij een kunstenaar terecht, wiens atelier  ik kon gebruiken. Intussen allerlei baantjes gehad: huizen schilderen, kunstenaars assisteren, ik runde zelfs een groothandel in boeken. Na wat omzwervingen kwam ik in Wamel, ging er wonen en begon mijn eigen atelier. Ben trouwens op zoek naar ruimte, want de huur daar wordt waarschijnlijk opgezegd. Een gniffel: ”Ik zeg het maar even, voor het geval dat..?”

 De in Groningen geboren en getogen Smit streek 14 jaar geleden in Rossum neer. Hij is getrouwd met Lilian, heeft twee dochters, Josha en Lina, en is huisman. Inmiddels is hij een bekend figuur in de gemeenschap van Maasdriel,vanwege zijn lidmaatschap in diverse culturele organisaties. Een daarvan is Stichting De Poort, waarvan hij mede-oprichter was.

Was Rossum niet cultureel genoeg?

 Nou, ja, we vonden dat Rossum wel wat kon gebruiken. Als een evenement vanuit het dorp komt, is de publieke belangstelling heel groot. Na de musical Jakob met Jaap van der Windt (toentertijd dominee van de Hervormde kerk Rossum) als voortrekker, besloten Jan Tolk, Wilma van Boxel, Josien van der Sluijs en ik de krachten te bundelen. Zangpedagoge Silvia van der Vinne kwam met activiteiten en ik zou wat beeldende kunst doen. Sindsdien is er zoveel op de rails gekomen.

Volgend voorjaar bestaan we alweer 5 jaar en we hebben er nog steeds schik in en proberen steeds wat nieuws.

 Behalve kunst en cultuur kennen we je als bewaker van de natuur. Je was vier jaar fractievoorzitter van GroenLinks in de raad van de gemeente Rossum en na de herindeling pas  in de 2e raadstermijn in die van de gemeente Maasdriel. Ook de 3e termijn ga je je verkiesbaar stellen.

Wat beweegt je?

 Geldingsdrang! Hij grinnikt. Maar nee, schrap dat maar. Tjee, moeilijke vraag, hoor. Ik wil een positieve bijdrage leveren aan de omgeving waarin ik leef. Mijn achtergrond was al groen:  verantwoordelijkheid en solidariteit zijn me met de paplepel ingegoten. Vandaar uit ook wat links. Maar geen activist, hoor zoals Volkert v.d. G. en geen geiten wollen sok, maar een die gewoon meedraait in het molentje…

Toen ik nog in de boekhandel zat reed ik door heel Nederland en zag hoe dingen in de soep liepen op plekken waar gewoond werd en gewerkt. Ook mooie dingen, hoor. In de eerste raadsperiode zag ik de RO (ruimtelijke ordening) uit de bocht vliegen en ik dacht: dit kan zo niet langer. Ik wil eerlijk en straight kijken wat er in de politiek werkelijk gebeurt .

 Je werd gewaarschuwd toen je in de gemeenteraad een zetel veroverde. Je moest niet denken dat je iets te zeggen had, want het SSM zou met het CDA de lakens uitdelen. Hadden ze gelijk?

 Het CDA zei: leuk dat je met frisse ideeën komt, maar je moet niet denken dat je iets in de melk te brokkelen hebt. Kijk, dat tekent de sfeer daar.

Desondanks hebben we aardig wat bereikt, vind ik. Politiek is samenwerking. Wie zegt dat-ie iets alleen heeft bereikt, is een leugenaar. Maar we hebben wel een zebrapad bij de Coop gekregen, is het fietspad op de HC de Jonghweg opgeknapt en zijn we bezig met de uitbreiding van Rossum Noord in een veilige verkeerssituatie. We zetten ons in voor het behoud van Brandweer Heerewaarden, denken mee in de verplaatsing van het bedrijf van Sepers. We hebben veel aangekaart en ik denk dat GroenLinks voldoende respect heeft afgedwongen.

Tenslotte: wie is Gijsbert Smit?

 Zeg maar een geïnspireerde wereldburger, een calvinistische tobber, die probeert verantwoordelijk in het leven te staan. Die wil zorgen dat er nagedacht wordt, die luistert in de omgeving wat er broeit en wat er in de toekomst gaat gebeuren. Dat wil ik onder de aandacht brengen en dat is ook wat ik de volgende termijn ga doen. Verder ben ik iemand die verantwoordelijk omgaat met zijn leefomgeving, want dat vind ik heel erg belangrijk.